Danke für den Beitrag.
Ich meinte folgende Stelle:
„Tit. LI. De his, qui debitas filiis substantiae suae portiones non tradiderint. C. I. Quamlibet haec in populo nostro anti quit us fuerint observata, ut pater cum filiis propriam substantiam aequo jure divideret; tamen emissa jam pridem lege custodiri hujusmodi ordinem jussimus, et patrum utilitatibus consulentes adjecimus, ut ex eo, quod in portio ne patris veniebat, faciendi quod voluisset, haberet Iiberam potestatem. Sed quia in nostra nuper disceptatione praecla ruit, Athilam quendam et antiquae constitutionis seriem praeterisse, et saluberrimae legis praeceptionibus resultasse, nec debitam tradidisse filio portionem, et ita facultatem suam per inlicitos scripturarum titulos ad alias transtulissepersonas, ut nihil exinde ad filium voluerit pertinere: ne quisquam improbum hujusmodi sequeretur exemplum, quod contra legem fecerat, ex lege jussimus non valere, omnemque ejus substantiam filio addiximus possidendam. Judicium quoque nostrum ut praesumptoris inobedientiam resecavit, ita inditam legibus generalis praecepti justitiam retinebit. Idcirco salvo eo, quod in hujusmodi negotiis promulgata duclum lege praecepimus, quisque patrum filiis competentes substantiae non tradiderit portiones, nihil in contrarium per scripturam in praejudicium faciat filiorum: aut si fecerit, nullius poterit esse momenti." (Zimmerle, Ludwig: Das Deutsche Stammgutsystem nach seinem Ursprunge und seinem Verlaufe, Tübingen, Deutschland: Verlag der Laupp’schen Buchhandlung, 1857, S. 61).